Ecuador.

Ik ben nu ruim een week in Ecuador, en wat me direct opviel is dat het hier veel schoner is dan in Peru. Vooral in het Noorden van Peru leek het soms wel of ik over een vuilnisbelt reed. Met name in sommige steden en dorpen in de bebouwde kom. Ook hier in Ecuador ligt aardig wat troep maar met Peru vergeleken is het niks. Zoals nu in Nederland, gratis plastic tasjes verbieden, zou hier geen kwaad kunnen. Echt bij alles wat je koopt, al is het maar een banaan, krijg je een tasje.

Iets anders wat me hier meteen opviel is dat het verkeer veel rustiger is. Ook hier rijden wel dwazen rond maar het gaat allemaal wat relaxter en er wordt niet bij alles wat beweegt meteen geclaxonneerd.

De mensen in Ecuador zijn erg vriendelijk en nog vaker dan voorheen krijg ik reacties van voorbijgangers; ze stoppen even om een praatje te maken of eten of drinken voor onderweg mee te geven.

Ik heb wel even moeten wennen aan het weer. Het is hier nog steeds warm, maar ook heel vochtig en al voor ik vertrek loop het zweet in straaltjes van mijn lijf. Niet zo gek natuurlijk want het is nu het regenseizoen, ik heb bijna elke dag wel wat regen gehad. Gelukkig meestal 's avonds en 's nachts. Zo werd ik in El Guabo wakker van het geraas van een tropische bui, niet normaal, en het ging maar door. De volgende ochtend was er wel eea ondergelopen in het dorp. Door die tropische warmte is het hier hartstikke groen en vruchtbaar. Er zijn vooral veel bananenplantages, maar ook verbouwen ze veel suikerriet, rijst, mais, mango's, limoenen en allerlei andere tropische vruchten. Veel voor de export maar ook wordt er veel langs de kant van de weg verkocht, en daar maak ik dus mooi gebruik van.

Ik ben nu in San Antonio de Pichincha, op de evenaar. Deze stad ligt op zo'n 2400 m hoogte. De weg hierheen ging o.a. via Nanegalito, een klein dorpje. Ik moest daar overnachten om wat problemen aan mijn fiets te verhelpen. Mijn hostal was een heel schattig huisje met heel vriendelijke eigenaars. In mijn kamer, die verder overigens prima was, kon ik ik nergens rechtop staan en om binnen te komen moest ik echt door mijn knieen. Gebouwd op de lengte van de Ecuadoriaan, en ja die zijn, net als de andere Zuid-Amerikanen, klein. Ik heb mijn hoofd dan ook al weer aardig wat keren gestoten.

Vandaag ga ik naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. De komende dagen wil ik hier nog een aantal andere steden en andere mooie plaatsen bezoeken. En dan....door naar Colombia, het laatste land dat ik tijdens mijn fietstocht zal bezoeken.