Costa Rica.

1 februari. Almirante-Puerto Viejo de Talamanca.Ik heb mijn toilettas laten staan in een van onze vorige hotels. Ontbeten tegenover hotel 888 en overlegd wat te doen. Er zaten geen pasjes, sleutels of geld in. Dan kunnen we gewoon door zonder contact op te nemen met de eigenaar van hostal Mundo Verde aan ruta de la Fortuna. Ingeborg even laten kijken of sleutels in Amsterdam liggen. Nu eerst op pad naar Costa Rica. Het eerste stuk gaat goed, even kopje koffie gedronken bij de Mirador. Toch moet er nog steeds serieus geklommen worden. We zijn maar wat blij wanneer we aankomen in Changuinola. Weer wat gedronken en geld, US$, opgenomen. Op naar de grens. Het is eindelijk weer vlak en we kunnen lekker doorrijden. Bij de grens gesproken met een Engelse die op pad was met een gezelschap dat ook stukken fietste, in Nicaragua, Costa Rica en Panama. Formaliteiten om Costa Rica in te komen stellen weinig voor; de bekende stempels en nog een soort van toeristenbelasting in Panama (4US$ pp). Op naar de Caraibische kust. Het is nog steeds vlak en we besluiten een stukje af te snijden naar Punta Uva. Nou dat hebben we geweten; slechte weg, onverhard, en af en toe enorm steil. Na ruim een uur zwoegen bereiken we de kustweg. We rijden naar Puerto Viejo de Talamanca en vinden snel een bungalowtje voor US$ 38 / nacht met een veranda en keukentje. Douchen, eten in het dorp (Caraibische kip) en op tijd naar bed. We gaan nu een paar dagen rusten. Dat hebben we wel verdiend.
2 februari, Puerto Viejo de Talamanca. Toch weer vroeg op en heerlijk onbeten met vers brood, avocado's, mandarijn en granadillo. Daarna naar het strand in het dorp. Gewoon een lekker stranddagje; lezen, zwemmen, muziek luisteren en een cryptogram gemaakt. 's Avonds zelf gekookt; salade en rijst met groente. Gekletst en op tijd gaan slapen.
3 februari, Puerto Viejo de Talamanca. Ongeveer zelfde dag als gisteren wat activiteiten betreft. Niets doen, ook dat kun je wel aan ons over laten! Wel naar een ander strand geweest, net buiten het dorp. Prachtig strand en heerlijk gezwommen en gesurft in/op de enorm hoge golven. Weer zelf gekookt en weer op tijd naar bed. Tevens besloten om nog een dagje langer te blijven, dus vrijdag weer op pad.
4 februari, Puerto Viejo de Talamanca. Vandaag is voorlopig onze laatste rust- en stranddag. 's Ochtends het dorp in en daarna weer naar het mooie strand. Ongeveer hetzelfde gedaan, weinig dus, maar 's avonds wel weer uit eten. Dat was geen succes; ik een hamburger (cijfer een 6je), Matty pasta gorgonzola (een 2!), dat kon echt niet! Jammer maar helaas! Spullen ingepakt en op tijd plat; morgen vroeg op en op weg naar Siquirres.
5 februari, Puerto Viejo de Talamanca-Siquirres. 121 km. Om 06.00 u opgestaan en koffie gedronken en laatste spullen ingepakt. Nog even brood gehaald bij de bakker en om 08.00 u op pad. Tot aan Puerto Limon is het ongeveer 60 km. Het schiet enorm op, de eerste twee uur rijden we met een gemiddelde van 24 km/u, even zelfs door de stromende regen, en er is niet al te veel verkeer op de weg. Puerto Limon is een belangrijke havenstad in Costa Rica, kilometers lang rijden we tussen overslagbedrijven door waar duizenden gekoelde zeecontainers staan. Veel van Dole, Del Monte of Chiquita. Bananen en andere soorten tropisch fruit zijn hier big business. Al deze containers moeten wel worden vervoerd en dat gebeurt met enorme Mack-vrachtwagens die een gigantisch kabaal maken. Wanneer ze je inhalen is dat soms best beangstigend want we fietsen op dezelfde weg en er is niet echt een vluchtstrook waar we veilig kunnen rijden. Eenmaal, na vele kilometers, buiten Puerto Limon wordt het gelukkig snel rustiger en kunnen we weer wat meer op ons gemak verder fietsen door eindeloze velden met bananen. Om ongeveer 16.00 u na ruim 120 km komen we aan in Siquirres en na even zoeken vinden we een hotelletje. In eerste instantie lijkt het alsof je de kamers ook per uur kunt huren gezien de dames die voor het hotel op de stoep zitten. Groot is dan ook onze verbazing wanneer we de kamers zien; ruim, schoon en modern ingericht. Oftewel, weer een goed voorbeeld van 'niet te snel oordelen'. Siquirres is een gezellig en chaotisch stadje, helaas met weinig bezienswaardigheden, maar wel met iig een goed restaurant waar wij toevallig terecht komen. Heerlijk rijst met verschillende lokale gerechten gegeten. Wanneer we terug zijn op onze kamer storten we vrijwel direct in om pas de volgende ochtend weer bij onze positieven te komen.
6 februari, Siquirres-Puerto Viejo de Sarapiqui, 84 km. Vandaag zou andermaal een makkelijke dag moeten zijn dus we doen het 's ochtends langzaam aan. Het is zaterdag en beduidend rustiger op de weg. Het landschap verandert steeds, maar er is een constante en dat is dat het ongelooflijk groen is, in alle denkbare tinten. We kijken onze ogen uit en genieten! Wanneer we in Puerto Viejo de Sarapiqui een hotel hebben gevonden besluiten we om hier twee nachten te blijven om op zondag op de fiets het binnenland te verkennen. Ook nu gaat na het avondeten het licht weer snel uit; jaja, wellicht beginnen de jaartjes te tellen! Maar,.... de volgende dag wel weer vroeg op!
7 februari, Puerto Viejo de Sarapiqui. Tijdens het ontbijt bij het plaatselijke bakkertje, regent het best wel hard. We blijven wat langer zitten en overwegen of we niet toch beter verder kunnen gaan, want om met deze regen op onverharde weggetjes te fietsen is niet zo'n aantrekkelijk vooruitzicht. Eerst maar eens de lekke banden plakken, dat moet ook nog steeds gebeuren. Langzaam maar zeker wordt het droog en we besluiten te blijven. Het wordt een hele mooie zonnige rit door kleine dorpjes en gehuchten, we krijgen een beetje een indruk het leven hier, en een zeer afwisselend landschap met prachtige vergezichten. Maar ook over een extreem slechte weg; wasboard, keien, kiezels en grote gaten. Na 40 km stuiteren zijn we blij dat we weer over een goede weg kunnen fietsen. We gaan snel douchen en eten en maken plannen voor morgen; op naar La Fortuna.
8 februari, Puerto Viejo de Sarapiqui-La Fortuna, 101 km. Om 07.00 u zitten we aan het ontbijt; de koffie wordt gezet, taxi's gepoetst en straten geveegd en de eerste rolluiken van winkels gaan open. De mensen gaan naar hun werk en de kinderen naar school. We zien de stad langzaam tot leven komen; altijd weer een fascinerend schouwspel. Om 07.45 u vertrekken we voor wat uiteindelijk misschien wel de mooiste fietsdag van deze vakantie zal zijn. De temperatuur is aan de lage kant, 24 ºC, dus eigenlijk ideaal. Al vrij snel rijden we door lichte regen, maar ook door het zgn nevelwoud, dit is zo ongelooflijk mooi. Dat kennen we eigenlijk alleen maar van foto's; nu dus zelf maar eens een paar foto's nemen. Er moet vandaag weer flink worden geklommen maar het gaat bijna vanzelf. We rijden over niet al te grote wegen met weinig verkeer waardoor we veel tijd hebben om te genieten van de omgeving. Om 15.30 u rijden we La Fortuna binnen in de stromende regen, maar dat deert ons niet. Het is inmiddels alweer ruim 30ºC en de verkoelende regen is welkom. Helaas wordt het zicht op de vulkaan, el Arenal, door de wolken onmogelijk gemaakt. Bij helder weer beheerst deze vulkaan het uitzicht. Wie weet, en hebben we morgen misschien meer geluk!?
9 februari, la Fortuna-San Rafael de Guatuso, 55 km. Nou, mooi niet dus. Het is bereslecht weer, het regent hard. We checken de weersverwachting en ook die is slecht. Daar gaat ons plan om te gaan hiken naar een kratermeer. Jammer maar helaas, maar op deze manier is er niet veel aan. Je ziet zo trouwens ook niks. Snel onze plannen aangepast; we gaan naar San Rafael de Guatuso of naar Upala. Rond 10.30 u stappen we op ons fietsje, in de stromende regen; gelukkig is het niet koud maar voor het eind van de straat zijn we al helemaal zeiknat. Weer moeten we veel klimmen, houdt ons lekker warm. We begrijpen nu trouwens waarom Costa Rica zo groen is. Om 13.30 u gaan we uitgebreid lunchen en we besluiten door te fietsen tot Upala, dat moet mogelijk zijn denken we. Maar een paar kilometer verder krijg ik een klapband. Nadat ik de band heb verwisseld blijkt dat ook de buitenband kapot is, die moet dus ook worden vervangen. Al dit geklooi kost te veel tijd en omdat we niet het risico willen lopen in het donker aan te komen in Upala besluiten we een hotelletje te zoeken in San Rafael de Guatuso. Inmiddels is het gelukkig wel droog geworden en gebleven. Nu maar hopen dat dat morgen ook het geval is, kunnen we onze kleren drogen!