Het leven in Arequipa.

Ik ben nu 3,5 week in Arequipa, begin me al aardig thuis te voelen en ik denk dat ik een redelijk beeld heb van het leven in de tweede stad van Peru. Maar, dat realiseer ik me heel goed, ik krijg natuurlijk maar een heel klein stukje van het echte leven mee. En, het is mijn waarneming maar en of die altijd juist is?
Arequipa is een grote stad, ongeveer 1 mln inwoners. En al is het verkeer een gekkenhuis(zie mijn vorige verslag), de sfeer in de stad voelt relaxed aan. De inwoners zijn meestal erg vriendelijk en goedlachs. Ik verblijf in het centrum en daar zie ik veel mensen die voldoende geld hebben om (kerst)inkopen te doen. Het zou natuurlijk maar zo kunnen dat dit maar een klein deel van de bevolking is; een facade waar veel armoede en leed achter schuil gaat. Want wat ik ook zie zijn ontelbare mensen die op straat van alles proberen te verkopen. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het wordt aan de man gebracht; suikerspinnen, armbandjes, speelgoed, een weegsessie op een oude weegschaal, eten en drinken, 'op de foto met een lama', knoflookteentjes, kleding, tupperware en zo kan ik nog wel even doorgaan. En ik ga er maar even vanuit dat ze dit niet doen uit luxe of omdat ze het zo leuk vinden. Ze krijgen meestal no-for-an-answer en toch blijven ze vriendelijk en houden ze vol. Ook zijn er heel veel bedelaars, vaak hele oude gerimpelde mannetjes en vrouwtjes. Dat snijdt soms wel door de ziel, terwijl ik me dan tegelijkertijd realiseer dat wij het toch maar getroffen hebben in een land als Nederland met al zijn voorzieningen. Want die hebben ze hier nauwelijks. Zo is naar school gaan niet iets vanzelfsprekends; dat is een luxe, het is duur. Met als gevolg dat heel veel kinderen nooit naar school gaan en al jong deel uitmaken van het leger van straatverkopers. Uit eten gaan is hier ook helemaal anders. In elk restaurant hangt minimaal een tv, je hoeft geen show, soap of voetbalwedstrijd te missen. De bezoekers zitten ook bijna altijd zeer geboeid naar het scherm te kijken, een gesprek zit er niet in en zelfs hun mobiele telefoon lijken ze even te vergeten. En de verlichting in deze etablissementen? Steevast tl-buizen. Er wordt wel massaal gebruik gemaakt van deze restaurants, ze zijn dan ook erg goedkoop. Mijn lunch vandaag bv bestond uit 3 empanada's en een flesje cola, kostte €2,50. Een warme maaltijd, veel en lekker, is ongeveer even duur. Voor mij is het leven hier sowieso goedkoop. Ik heb in mijn hospedaje de duurste kamer die ze hebben; tv(wel 60 kanalen) en eigen badkamer en toilet. Kost nog geen €15,-. In de stad zijn er ongelooflijk veel souvenirwinkeltjes en 'touroperators'. Je vraagt je af hoe ze kunnen bestaan want al is Arequipa een grote stad, veel toeristen zijn er niet. Doordat ik noodgedwongen in aanraking ben gekomen met de gezondheidszorg kan ik ook hierover wel iets vertellen. Op een dag was de pijn aan mijn rib niet te hebben, ik wilde naar het ziekenhuis, Eerste hulp. Ik ben me rot geschrokken. Heel de gang stond vol met bedden, met patienten. En een hoop kabaal, bezoekers die anderen , waarschijnlijk hun familie moeten helpen met aankleden of hun bed opmaken, afbladderende verf etc. Ja, het is hier echt een hele andere wereld. Maar het mooie is, de mensen zijn trots op hun land. Dankbaar voor de vrijheid waarin ze leven. Want ook zij gingen nog niet zo lang geleden gebukt onder een dictatuur. En ook ik kan de schoonheid van het land en de mensen, soms inderdaad door een facade van armoe en leed, heel duidelijk zien. Het landschap is prachtig, er zijn heel veel bezienswaardigheden maar het zijn uiteindelijk de mensen die een land 'maken'. En daar zijn ze in Peru overduidelijk in geslaagd!!